Brytyjscy premierzy wobec muzyki wyborczej

Brytyjski premier Rishi Sunak ogłosił w środę wybory wcześniej, niż większość się spodziewała - na 4 lipca - a czarny humor w jego partii mówi, że nie ma korzyści z przedłużania agonii porażki. Po 14 latach sprawowania urzędu, rządzącym torysom potrzebne będzie cud, aby odnieść zwycięstwo tym razem.

Premier wydaje się obstawiać, że kampania wyborcza w końcu sprawi, że Brytyjczycy wysłuchają jego programu na najbliższe pięć lat. Liczy także na to, że debaty pomogą mu przypomnieć wyborcom, że Partia Pracy jest partią lewicową, a nie nieszkodliwymi centrystami, za jakich chce ich uważać pan Starmer.

Pan Sunak spróbuje zaproponować kontrast podatkowy w porównaniu z Partią Pracy, która zawsze podnosi podatki. Ale wyborcy mogą nie uwierzyć konserwatystom po ich ostatnim rekordzie. Polityka zagraniczna nie zadziała, ponieważ pan Starmer był niezłomny w poparciu dla Ukrainy i zaskakująco dobry w poparciu dla Izraela.

Wielka Brytania mogłaby skorzystać z żywej debaty dotyczącej swoich licznych poważnych wyzwań i spadku gospodarczego. Imigracja zajmuje czołowe miejsce w obawach wyborców, którzy martwią się o koszty zapewnienia mieszkań i usług społecznych nielegalnym imigrantom oraz o humanitarną katastrofę przekraczania kanału La Manche w małych łodziach.

Kryzysy fiskalne zbliżają się, zwłaszcza dla zsocjalizowanego systemu opieki zdrowotnej, który będzie miał trudności z radzeniem sobie z coraz starszym społeczeństwem. To i inne świadczenia wpływają na wydatki na bezpieczeństwo w coraz bardziej niebezpiecznym świecie, gdy obie partie borykają się z wyjaśnieniem, jak zamierzają sfinansować swoje obietnice dotyczące przeznaczenia 2,5% PKB na obronę.